دف

دف، یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است

که شامل حلقه‌ای چوبی است

که به آن حلقه‌های فلزی (معمولا با ترتیب ۱-۱-۲) آویخته شده

و پوست نازکی از جنس پلاستیک یا چرم و پوست حیوانات بر حلقهٔ چوبی کشیده‌اند

و آن با ضربه‌های انگشت و کف دست می‌نوازند.

این ساز از سازهای ضربی (کوبه‌ای) ایرانی شبیه به دایره و بندیر است.

دف از دایره بزرگ‌تر و بم‌تر و از بندیر کوچک‌تر و تیزتر است.

چنان‌که از کتاب‌های موسیقی و نوشته‌ها و اشعار برمی‌آید،

در دوره اسلامی ایران، این ساز برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن به کار می‌رفته

و رکن اصلی مجالس عیش و طرب و محافل اهل ذوق و عرفان بوده

که قوالان هم با خواندن سرود و ترانه آن را به کار می‌بردند.

در کتاب‌های لغت در معنی دف یا دایره می‌نویسند:

آن چنبری است از چوب که بر روی آن پوست کشند

و بر چنبر آن حلقه‌ها آویزند.

در قدیم برای آنکه طنین بهتری داشته باشد

روی دف پوست آهو می‌کشیدند.